Rozpad atomu w rosyjskim Tu-134

Kiedy tylko pojawiła się informacja o katastrofie rosyjskiego Tu-134 (w okolicznościach jakże przypominających oficjalne ustalenia w sprawie polskiego Tu-154) i śmierci 80% pasażerów, pierwsze pytanie, jakie się nasunęło, to „Kto leciał tym samolotem?” Z pierwszych doniesień bowiem od razu wynikało, że śmierć poniosły czołowe osobistości rosyjskiego sektora atomowego.

Zginęło kierownictwo biura konstrukcyjnego „Hydropress”, budującego reaktory atomowe [ dyrektor – generalny konstruktor S. Ryżow, główny konstruktor N. Trunow, zastępca dyrektora N. Baniuk];

Zginął główny technolog "ОКБМ Африкантов" (A. P. Trofimow) z Niżnego Nowgoroda, jednego z wiodących biur konstrukcji atomowych na terenie całej Rosji, OKBM wchodził także w skład konsorcjum „Atomenergomasz”.

Zginął szef zarządu tego konsorcjum W. Lialin.

Zginął szef kompanii „Miejskie Centrum Ekspertyz” oddziału moskiewskiego (I. Sajenko) – firmy zajmującej się audytem finansowym i konsultacjami. Sam Sajenko dowodził okrętami podwodnymi Floty Północnej i był członkiem Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych FR; w energetyce pracował od 2005 r.

Zginął dyrektor ZAO „Investlesprom”-u, jednego z największych holdingów przemysłu leśnego FR, D. Masłow.

Zginął sędzia – arbiter FIFA, W. Piettaja

Obywatel Armenii, Wagram Simowian, był prawdopodobnie wiceprezydentem ukraińskiego banku „Granat”

Potem pojawiły się następne pytania:

Ilu z 44 pasażerów tego feralnego lotu de facto powiązanych było z atomistyką, chociaż nie wszyscy wchodzili w skład wymienianej w mediach ścisłej elity rosyjskich korporacji energetyki jądrowej?

Czy kierowca pojazdu, który został staranowany i unicestwiony przez spadający kokpit Tu-134 na drodze przed Pietrozawodskiem, a który to kierowca akurat był funkcjonariuszem karelskiego Min. Spraw Wewn., zupełnie przypadkowo znalazł się na trasie upadku „atomowej tutki”?

I wreszcie: zginęli przypadkowo w losowej katastrofie, czy musieli zginąć w katastrofie pozorowanej?

Rosyjska energetyka atomowa – podobnie jak rosyjski przemysł zbrojeniowy – pilnie strzeże swoich tajemnic. Tak pilnie, że w tej drugiej branży nie da się dokładnie ustalić, ile zanotowanych samobójstw i wypadków, jakim ulegali jej menadżerowie w ostatnich 10 latach, było ewidentnymi przypadkami bez udziału osób trzecich i przebiegało bez zewnętrznego „wspomagania” okoliczności wypadkowych.

W katastrofie pod Pietrozawodskiem zginęła ścisła czołówka konstruktorów i projektantów „Rosatomu”, głównego rosyjskiego koncernu produkującego wyposażenie, zabezpieczenia i elementy całej infrastruktury rosyjskich elektrowni atomowych oraz posiadającego szerokie światowe kontakty w branży atomistyki, gdyż zawieranie umów na wykonywanie i budowę zespołów elektrowni atomowych i sprzedawanie swoich usług obejmuje, w wypadku przedsiębiorstw „Rosatomu”, terytorialnie całą Azję, północną Afrykę, Europę Wschodnią i Amerykę Środkową, nie mówiąc o tym, że na rynku wewnętrznym, rosyjskim, „Rosatom” nie ma w zasadzie żadnej konkurencji i jego monopolistyczna pozycja od 2008 r. jest niepodważalna.

„Rosatom”, będąc na zewnątrz monopolistą, nie jest wewnętrznym monolitem. Struktura koncernu, zapewniająca prawną podmiotowość poszczególnym przedsiębiorstwom i grupom wewnętrznych podmiotów, nie wyklucza walki konkurencyjnej między nimi o zlecenia, kontrakty (np. z Doosan Power Systems Ldt. Z W. Brytanii, z szanghajskim TBEA i z innymi firmami chińskimi), czy też o zdominowanie oferty kompanii własnymi produktami. Tym bardziej, że pula wykładana na stół w tych rozgrywkach jest niewyobrażalnie wysoka: są to miliardy rubli za każdą inwestycję, a rynek atomowy wykazuje systematyczny i szybki wzrost popytu na nowe inwestycje.

Rozwój Chin i Indii poszerza również chłonność rynków azjatyckich. Obecność światowego i europejskiego kapitału bankowego w gospodarce rosyjskiej nie omija także atomistyki, a koncerny niemieckie bardzo ściśle i chętnie współpracują z rosyjskimi na tej niwie. Trudno prawdopodobnie jeszcze dzisiaj ocenić skutki tragicznych konsekwencji awarii atomowej w Fukushimie dla dotychczasowych założeń konstrukcyjnych, dla planowania i budowy nowych elektrowni atomowych, czyli dla zapoczątkowanych inwestycji przed Fukushimą, ale podejrzewać można, że atomistyczne biura konstrukcyjne na całym świecie stanęły przed nowymi wyzwaniami. Rosyjskie biura – również.

Dodatkowe zielone światło rosyjskiej energetyce atomowej zapalił ostatnio W. Putin megaprogramem „Ural uprzemysłowiony – Ural polarny”, który z programu partyjnego „Jednej Rosji” przekształcił się w ogólnopaństwowy program inwestycji w tym regionie, a którego koszt szacowany jest w najbliższych latach na ok. 1 bln rubli. Jednym z najbardziej aktywnych podmiotów zaangażowanych w ten olbrzymi projekt jest właśnie ОАО „Atomenergomasz” i czołówka Pietrozawodska.

Od marca 2010 r. biura konstrukcyjne „Pietrozawodsmasz”-u zapoczątkowały ścisłą współpracę wewnątrz OAO „Atomenergomasz”-u i „Rosatomu”: Na początek z „AEM – Technologie” [ЗАО «АЭМ-технологии»] w ramach programu ujednolicania systemu wzajemnego przesyłu informacji między poszczególnymi podmiotami „Rosatomu”. Współpraca ta jest bardzo szeroka, bo obejmuje prawie wszystkie zagadnienia: od dokumentacji projektowej poszczególnych biur konstrukcyjnych poczynając, na wymianie pracowników kończąc. Taka sieć legalnego, wewnętrznego wywiadu technologicznego, chciałoby się powiedzieć.

Czy gdzieś tutaj zarysowało się pole konfliktu interesów?

Czy konfliktów tych należałoby szukać właśnie wewnątrz „Rosatomu” i np. w próbach dyskredytacji „PietrozawodskMasz”-u przez innych członków rosyjskiego giganta atomowego?

Czy „katastrofa lotnicza” w rosyjskiej ruletce jest już tak powszechnym środkiem zapewniającym eliminację przeciwnika, że wykorzystywana jest standardowo w mafijnych rozrachunkach?

Źródła:

http://www.vz/news/2011/6/21/501127.htm ; http://www.rian.ru/incydents/2011621/390900526.html

http://www.promvest.info/news/index.php?ELEMENT_ID=29438&sphrase_id=326902

http://www.promvest.info/news/index.php?ELEMENT_ID=33907&sphrase_id=326899

http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9E%D0%9A%D0%91%D0%9C_%D0%B8%D0%BC._%D0%98._%D0%98._%D0%90%D1%84%D1%80%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D0%BD%D1%82%D0%BE%D0%B2%D0%B0

http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0%BE%D1%81%D0%B0%D1%82%D0%BE%D0%BC_%28%D0%B3%D0%BE%D1%81%D1%83%D0%B4%D0%B0%D1%80%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D0%BA%D0%BE%D1%80%D0%BF%D0%BE%D1%80%D0%B0%D1%86%D0%B8%D1%8F%29

http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%BE%D0%BD%D1%86%D0%B5%D1%80%D0%BD_%D0%9F%D0%92%D0%9E_%C2%AB%D0%90%D0%BB%D0%BC%D0%B0%D0%B7-%D0%90%D0%BD%D1%82%D0%B5%D0%B9%C2%BB

PS. Ponieważ nie wiadomo, czy wiemy już wszystko o pasażerach tragicznego lotu, warto zachować pełen spis wszystkich obecnych na tym pokładzie, gdyż może okazać się jeszcze potrzebny.

Pełna lista pasażerów Tu-134: