[zdjęcia: 1. Gen. A. Zielin. 2. Gen. W. T. Kaczalkin. 3. W. Sipko gości w bazie Twer mera miasta W. Babiczewa, 22. 09. 2010. 4. „Rusłan” z Sieszczi, marzec 2010. 5. An-124 RA 82037 z Sieszczi. 6. Tu-95MS, Szajkowka 2008. 7. RA 76733 Sieszcza, kwiecień 2010. 8. Czołgi na ul. Twerskiej w Sieszczi, 26.04.2010. 9. Czołgi w Sieszczi 26.04.2010. 10. rRakiety 3RK "Pieczora".]
Inspiracją do napisania tej i – jak planuję - kilku kolejnych notek był post Free Your Mind’a: „Bohater Czerwonej Gwiazdy”, eksponujący rolę gen. Aleksandra Zielina, szefa Sił Powietrznych Federacji Rosyjskiej. A więc strukturalnego odpowiednika naszego śp. gen. Andrzeja Błasika i obecnego dowódcy polskich sił powietrznych, gen. Lecha Majewskiego.
Postawiona w tym poście hipoteza Autora, wskazująca na prawdopodobnie niemały udział gen. Zielina w podejmowanych przez jednostki lotnictwa rosyjskiego w dniu 10. kwietnia 2010 r. akcjach, jest jasna i warta dalszego drążenia.
Założeniem niniejszego, krótkiego cyklu notek, jest przedstawienie surowego materiału o niektórych jednostkach wojskowych Centralnego Okręgu Wojskowego FR i ich dowódcach.
Surowego – bo zebrane dane są bardzo wyrywkowe i jeszcze nie pozwalają na wskazanie wprost wzajemnych między nimi zależności i powiązań na dzień 10.04.2010. Ich zaprezentowanie wydaje się jednak celowe, bo być może inni blogerzy również zebrali podobne dane i wymiana informacji, ich uściślenie i ewentualna selekcja, mogą być pomocne w dalszych pracach mających sprecyzować czas i miejsce oraz wyjaśnić okoliczności śmierci 96 członków polskiej delegacji.
Materiał jest także w tym sensie „surowy”, że składają się nań m.in. suche informacje o poszczególnych jednostkach wojskowych, życiorysy (częściej jednak są to tylko krótkie biogramy) dowódców, zapisy z dyskusji na forach internetowych – które same w sobie nie zbliżają nas może jeszcze do „prawdy o Smoleńsku”, ale w połączeniu z innymi faktami mogą pomóc cokolwiek wyjaśnić.
„Niektóre jednostki wojskowe…” - określenie to mieści w sobie przekonanie, że 10. kwietnia centrum wydarzeń stanowił Smoleńsk, więc poszukuję lotniczych – i nie tylko - jednostek wojskowych (i innych) z tym miejscem współpracujących.
W kilku płaszczyznach:
1. w tworzeniu iluzji teatru i inscenizacji złomowiska na Siewiernym;
2. w próbie ustalenia miejsca zatrudnienia (stacjonowania) ludzi i sprzętu obecnych 10. kwietnia na lotnisku w Smoleńsku lub w jego przestrzeni powietrznej (np.: Ił-76 z Tweru, pracownicy z bazy w Sieszczi, dyspozytorzy z Tweru, centrum dowodzenia z Moskwy);
3. w próbie wskazania konkretnej bazy / lotniska zlokalizowanego w promieniu o długości XXX km od Smoleńska, z którymi bezpośrednia łączność lotnicza (samolotowa, śmigłowcami) lub drogowa zapewniała sprawcom możliwość realizacji zaplanowanego scenariusza zamachu i jednoczesnego udowodnienia, że „miejscem katastrofy polskiego Tu-154” były okolice Siewiernego w Smoleńsku
Dlaczego ten Okręg?
1. Ze względu na obszar, jaki obejmuje. A w jego skład wchodzą następujące regiony: SMOLEŃSKI, BRIAŃSKI, LIPIECKI, KAŁUŻSKI, TWERSKI, WŁADYMIRSKI, MIASTO MOSKWA oraz: Biełgorodski, Iwanowski, Woroneski, Kurski, Kostromski, Niżegorodskij, Tambowski, Orłowski, Tulski i Jarosławski.
Miejscowości wymienione tutaj w pierwszej kolejności od razu wskazują na terytoria najczęściej występujące w grupie „materiałów smoleńskich”
2. Wydaje się, że zmiany organizacyjno-strukturalne, jakie zaszły w rosyjskich wojskach po 2008 r. – zmieniając pewne szczegóły techniczne i nazewnictwo – w najmniejszym stopniu naruszyły funkcjonujące dotąd więzi kadrowe właśnie w Okręgu Moskiewskim i przylegających doń regionach (zachodnim, północnym i południowym). Stąd też zależności służbowe i personalne pomiędzy poszczególnymi jednostkami wojskowymi i szefostwem danego rodzaju wojsk oraz ich sztabami głównymi w Moskwie, nadal – jak można przypuszczać – po 2008 r. funkcjonowały z dotychczasową intensywnością, ułatwiając podejmowanie szczegółowych decyzji w sprawie przejęcia polskiej delegacji w dniu 10. kwietnia 2010 r.
3. Dla zagadki smoleńskiej istotne znaczenie wydaje się mieć fakt, iż rozformowane jesienią 2009 r. wojska lotnicze stacjonujące w bazie na lotnisku Siewiernyj, razem z częścią ich kadr oficerskich, zostały zlokalizowane w ściśle z sobą wcześniej powiązanych, nowych ośrodkach, jak np. w Twerze i w Sieszczi, które – jak przypuszczam – miały swój udział w wydarzeniach z 10.kwietnia 2010 r.
Jak znaczący był to udział – zapewne w końcu dowiemy się.
Przykładem tego rodzaju sytuacji może być osoba płk N. J. Krasnokuckiego – w latach 2006-2009 był dowódcą 103 pułku lotnictwa transportowego w Smoleńsku na Siewiernym, by z końcem 2009 r. z częścią pułku przejść do Tweru. W kwietniu 2010 r. zostaje oddelegowany do przyjęcia lotów na Siewiernym, a więc na swoim „macierzystym” lotnisku i czynnie uczestniczy w prowadzeniu polskich samolotów w przestrzeni powietrznej nad Smoleńskiem – w ścisłej współpracy z jednostką w Twerze i z generalicją w Moskwie. Po kwietniu, co znamienne, awansuje i zostaje przeniesiony do bazy w Iwanowie na dowódcę 610. centrum wdrożenia bojowego i wyszkolenia załóg wojskowego lotnictwa transportowego.
Innym przykładem jest sam dowódca rosyjskich jednostek wojskowego transportu lotniczego. Pomimo zachodzących zmian organizacyjnych, szefem tej formacji pozostaje ciągle ta sama osoba. Jest nią gen. lejtn. Wiktor Timofiejewicz KACZAŁKIN, pełniący tę funkcję nieprzerwanie od 22 lutego 2007 r.
Również dla baz zlokalizowanych w Kubince i Alabino, dla okolic których dysponujemy zeznaniami naocznych świadków nietypowych zdarzeń mających miejsce w dniu 10.04.2010 r., ostatnia reorganizacja strukturalna wojsk rosyjskich nie miała chyba większego znaczenia, podobnie, jak dla jeszcze wielu innych baz w interesującym mnie regionie Rosji.
Uproszczona zapewne bardzo jest hipoteza, że kluczem do znalezienia odpowiedzi na pytania o to gdzie, o której godzinie i jakimi siłami przeprowadzono przejęcie polskiego samolotu / samolotów, wydaje się być rozpracowanie wewnętrznych powiązań dowódczych w ramach 61 Armii Lotnictwa Transportowego Naczelnego Dowództwa [ros. 61-я воздушная армия Верховного главнокомандования (Военно-транспортная авиация)], pełniącej funkcje obsługi operacyjno-strategicznej sił powietrznych Rosji, ze sztabem w Moskwie, a w 2009 r. przeformowanej w Dowództwo Wojskowego Lotnictwa Transportowego [Командование Военно-транспортной Авиации], wchodzącego w skład Wojskowo-Powietrznych Sił Rosyjskiej Federacji (WWS RF), który ostatecznie ukształtowany został z dn. 1. 12.2010 r.
Czy bowiem efektem jedynie przypadku była sytuacja wytworzona na lotnisku Siewiernyj w Smoleńsku w sobotę 10. kwietnia 2010 r., kiedy to:
a/ we wczesnych godzinach porannych spotykamy tam grupy – jeśli nie doskonale się znające od lat, to co najmniej mające z sobą wcześniejsze kontakty w ramach 61 Armii Lotnictwa Transportowego, a należące do jednostek zlokalizowanych do jesieni 2009 r. w Smoleńsku-Siewiernym, w Twerze, w Sieszczi, w Taganrogu… A to są tylko informacje, które udało się już pozyskać z oficjalnie dostępnych baz danych. Przed nami kolejne poszukiwania rodzajów wojsk, z którymi jednostki byłej 61 Armii mogły współpracować. Są to i jednostki łączności specjalnej, i przygotowane do prowadzenia wojny elektronicznej, i emitowania fałszywych sygnałów radiowych itd. Akceptacja ze strony dowódcy wszystkich sił powietrznych Rosji, gen.A. Zielina, dawać mogła nieograniczone niczym możliwości.
b/ spora (nie wiem jeszcze, jaka) część tzw. jednostek ratowniczych i pomocniczych bezpośrednio kierowana była do Smoleńska z miejscowości wchodzących w skład Centralnego Okręgu Wojskowego (Brańsk, Kaługa, Moskwa – a tutaj: Żukowo-Ramienskoje, Ostafiewo, Wnukowo, Domodiedowo), Władymir i ludzi z Okręgiem tym związanych: np. G. Połtawczenko, by zacząć od politycznej „góry”. Pewnego uporządkowania wymagają informacje o tym, jakie konkretnie jednostki angażowane były w działania prowadzone w Smoleńsku i w związku z „katastrofą pod Smoleńskiem”. Pamiętajmy bowiem o szerokim spektrum zadań, jakie może samodzielnie prowadzić pion wojskowego lotnictwa transportowego: od ratowniczych poczynając, przez poszukiwawcze, aż po zadania specjalne. A w tym zakresie wystarczać mogły już tylko decyzje gen. Wiktora T. Kaczałkina.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Lotnisko_wojskowe_Smole%C5%84sk-Siewiernyj
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A7%D0%B0%D1%81%D1%82%D0%B8_%D1%86%D0%B5%D0%BD%D1%82%D1%80%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D0%BF%D0%BE%D0%B4%D1%87%D0%B8%D0%BD%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%8F_%D0%92%D0%92%D0%A1
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%BE%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%B5_%D0%92%D0%BE%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%BE-%D1%82%D1%80%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BF%D0%BE%D1%80%D1%82%D0%BD%D0%BE%D0%B9_%D0%90%D0%B2%D0%B8%D0%B0%D1%86%D0%B8%D0%B8
http://www.se.pl/wydarzenia/kraj/rozmowy-w-wiezy-w-smolensku-kto-z-kim-rozmawial_168244.html
http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20110418&typ=po&id=po01.txt
